دیر گاهی است در این تنهایی

رنگ خاموشی در طرح لب است...

بانگی از دور مرا میخواند...لیک پاهایم در قیر شب است...

رخنه ای نیست در این تاریکی...درو دیوار بهم پیوسته...

سایه ای لغزد اگر روی زمین

نقش وهمی است ز بندی  رسته...

نفس ادمها...سر بسر افسرده است...

روزگاری است در این گوشه ی پژمرده هوا

هر نشاطی مرده است...

دست جادویی شب

در به روی من و غم میبندد...

میکنم هر چه تلاش...او به من میخندد...

نقشهایی که کشیدم در روز

شب ز راه امدو با دود اندود...

طرح هایی که فکندم در شب

روز پیدا شد و با پنبه زدود...

دیر گاهی است که چون من همه را

رنگ خاموشی در طرح لب است

جنبشی نیست در این خاموشی

دست ها پاها در قیر شب است...

سهراب سپهری

نظرات شما عزیزان:

مریم

ساعت2:47---28 آذر 1392

[وب سایت]

سلام عزیزم وبت خیلی قشنگه موفق باشی
پاسخ:مرسی گلی

nafiseh

ساعت21:30---27 آذر 1392

[وب سایت]

سلام هم وبت عالیه هم مطالبت!!

لینکت کردم
پاسخ:شما هم لینک شدی گلی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: